اسلیپیج چیست؟ این یکی از سوالات افرادی است که به تازگی وارد بازار ارزهای دیجیتال شده‌اند و قصد دارند بهترین صرافی را برای ترید انتخاب کنند. آن‌ها در تحلیل‌های صرافیهای مختلف می‌خوانند که اسلیپیج یک صرافی زیاد یا کم است، اما دقیقا نمی‌دانند مفهوم این واژه به چه چیزی اشاره دارد.
مفهوم اسلیپیج بیشتر در صرافیهای غیرمتمرکز کاربرد دارد. این صرافی‌ها مزیت‌های بسیاری دارند، اما از آنجایی که هنوز به تکامل نرسیده‌اند، نقاط ضعفی هم در آن‌ها دیده می‌شود. اسلیپیج یکی از این نقطه ضعف‌هاست. به طور کلی اسلیپیج به تفاوت قیمتی است که بین قیمت اعلام شده برای یک ارز دیجیتال و هزینه‌ای که تریدرها در صرافی برای خرید آن می‌پردازند وجود دارد. در این مقاله به صورت کامل بررسی میکنیم اسلیپیج چیست و چطور می‌توانید از عواقب منفی آن در امان بمانید.
اسلیپیج چیست؟
زمانی که در یک صرافی متمرکز یا غیرمتمرکز تراکنش انجام می‌دهید، ابتدا شما جزئیات تراکنش را مشخص می‌کنید و سپس آن را تایید می‌کنید. اما تراکنش در این مرحله کامل نمی‌شود، بلکه اطلاعات آن به بلاکچین مربوطه ارسال می‌شود و بعد از پردازش تراکنش و تایید نودهای اعتبارسنج، تراکنش کامل می‌شود. در نهایت توکن‌هایی که فروخته‌اید از ولت یا حساب کاربری شما در صرافی کسر می‌شوند و توکن‌های جدید به موجودی اضافه خواهد شد.
طی کردن فرایند تایید تراکنش در بلاکچین به زمان نیاز دارد و کاربران معمولا مجبور می‌شوند چند دقیقه برای تایید نهایی تراکنش منتظر بمانند. زمانی که ازدحام شبکه بالا باشد، این زمان بیشتر هم می‌شود و بخاطر مشکلات مقیاس‌پذیری ممکن است تایید تراکنش چند ساعت طول بکشد.
مشکل اسلیپیج ( slippage) یا لغزش وقتی ایجاد می‌شود که قیمت توکن در زمان تایید تراکنش با قیمت آن در زمانی که شما درخواست تراکنش را ثبت کرده بودید، فرق کرده باشد. زمانی که اسلیپیج رخ می‌دهد، کاربران مجبور می‌شوند هزینه متفاوتی نسبت به آنچه قبلا در نظر گرفته بودند برای خرید توکن‌های مورد نظرشان بپردازند. البه در برخی موارد هم اسلیپیج به نفع کاربران عمل میکند و می‌توانند توکن‌های مورد نظرشان را با قیمت کم‌تر خریداری کنند.
علت ایجاد اسلیپیج چیست؟
به طور کلی دو دلیل برای ایجاد اسلیپیج در صرافیهای ارز دیجیتال وجود دارد که در ادامه هرکدام از آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.
علت افزایش نرخ لغزش بخاطر حجم بالای تراکنشهای شبکه چیست؟
توضیح علت اسلیپیج با مثال به درک بهتر موضوع کمک میکند. تصور کنید قصد دارید در صرافی یونی سواپ، اترهای خود را با UNI مبادله کنید. زمانی که وارد سایت یونی سواپ می‌شوید و درخواست ترید می‌دهید، قسمت‌های مختلف درخواست را با توجه به اطلاعات تراکنش مورد نظرتان پر می‌کنید. بعد از تایید، ربات یونی سواپ به شما نشان می‌دهد که در ازای اترهایی که می‌پردازید، چه تعداد توکن یونی دریافت خواهید کرد.
در صرافیهای متمرکز زمانی که درخواست تراکنش را ثبت می‌کنید، معمولا بلافاصله توکن مورد نظر شما از کیف پولتان برداشت و توکن جدید به آن اضافه می‌شود. اما در صرافیهای غیرمتمرکز تراکنشها به صورت مستقیم بر بستر بلاکچین انجام می‌شود، بنابراین برای پردازش تراکنش باید مدتی منتظر بمانید.
در زمان انتظار احتمال تغییر قیمت و ایجاد اسلیپیج وجود دارد. البته ربات یونی سواپ در کنار سایر اطلاعات تراکنش به شما نشان می‌دهد مقدار اسلیپیج چیست و اگر این مقدار لغزش ایجاد شود، در نهایت شما چقدر توکن یونی دریافت خواهید کرد.
زمانی که حجم تراکنشهای شبکه زیاد باشد، زمان بین ثبت درخواست تراکنش و تایید آن افزایش پیدا میکند. به خصوص در بلاکچین اتریوم که مقیاس‌پذیری پایینی دارد و در زمان ازدحام سرعت آن کاهش پیدا میکند. هرچه زمان بیشتری برای پردازش تراکنش صبر کنید، احتمال اینکه اسلیپیج تراکنش شما بیشتر شود، افزایش پیدا میکند. به همین دلیل بهتر است در زمان ازدحام شبکه تراکنش انجام ندهید یا از پلتفرم‌هایی استفاده کنید که از راهکارهای لایه دو اتریوم پشتیبانی می‌کنند.
دلیل تاثیر نقدینگی پایین روی اسلیپیج چیست؟
در صرافیهای غیرمتمرکز دفتر ثبت سفارش وجود ندارد، بنابراین نقدینگی مورد نیاز در استخرهای نقدینگی توسط تأمین‌کنندگان فراهم می‌شود. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه توصیه میکنیم مقاله «صرافی غیرمتمرکز چیست» را مطالعه کنید.
هر استخر نقدینگی در صرافیهای غیرمتمرکز به یک جفت ارز اختصاص دارد و هر یک از این ارزهای دیجیتال به نسبت ۵۰ درصد در استخر موجود هستند. زمانی که شما تراکنش انجام می‌دهید، مقداری از توکن اول به استخر نقدینگی واریز می‌کنید و مقداری از توکن دوم برمی‌دارید. این کار تعادل و برابری بین جفت ارز را به هم می‌زند. هرچه تراکنشی که انجام داده‌اید بزرگ‌تر باشد یا نقدینگی استخر کم‌تر باشد، عدم تعادل میان توکن‌های استخر نقدینگی بیشتر خواهد شد. در نتیجه نرخ slippage افزایش پیدا میکند.
اکنون می‌دانید اسلیپیج چیست و متوجه شده‌اید که اگر از آن پیشگیری نکنید، احتمال اینکه دارایی زیادی را از دست بدهید بیشتر می‌شود. در قسمت‌های بعدی ۴ راهکار برای مقابله با این تله در صرافیهای غیرمتمرکز را ارائه خواهیم داد.
بهترین راهکارهای پیشگیری از اسلیپیج چیست؟
همانطور که گفتیم لغزش در زمانی که بین ثبت تراکنش توسط شما و تایید تراکنش در بلاکچین تلف می‌شود، ایجاد می‌شود. بنابراین هر راهکاری که بتواند این زمان تلف شده را به حداقل برساند برای فرار از تله اسلیپیج کاربردی است.
در ادامه به روش‌هایی که برای کاهش این زمان تلف شده وجود دارد، اشاره میکنیم. نکته مهمی که باید بدانید این است که راهکارهای ارائه شده صرفا به عنوان پیشنهاد ارائه شده‌اند و داموند توصیه‌ای مبتنی بر استفاده قطعی از این راهکارها برای پیشگیری از اسلیپیج ندارد. انتخاب راهکار مناسب برای مقابله با لغزش به استراتژی معاملاتی شما بستگی دارد.
1. کارمزد بیشتری برای تراکنش هایتان بپردازید
بیشترین احتمال ضرر کردن بخاطر لغزش قیمت زمانی وجود دارد که شبکه شلوغ است و ماینرها باید تراکنشهای زیادی را پردازش کنند. اگر در چنین مواقعی بدانید نرخ اسلیپیج چیست می‌توانید با تمهیداتی که در ادامه بیان میکنیم تراکنش مورد نظر خود را با کم‌ترین میزان ضرر بخاطر لغزش انجام دهید. به طور کلی ماینرها عادت دارند اول تراکنش‌هایی را پردازش کنند که کارمزد بالاتری دارند، زیرا با کارمزد بالاتر پاداش آن‌ها هم افزایش پیدا میکند.
اگر در زمان ازدحام شبکه بخواهید تراکنشهای مورد نظر خود را با کارمزد پایین یا استاندارد انجام دهید، مجبور می‌شوید چند ساعت برای تایید آن منتظر بمانید. هرچه زمان بیشتری سپری شود، لغزش بیشتر خواهد شد و در نهایت توکن‌های دریافتی شما کم‌تر خواهد بود.
برای حل این مشکل می‌توانید کارمزد تراکنش را افزایش دهید. در این صورت ماینرها تراکنش شما را به عنوان یک پردزاش سودآور می‌شناسند و آن را در کوتاه‌ترین زمان ممکن تایید می‌کنند. تایید تراکنش در زمان کوتاه به معنی پرداخت کم‌ترین میزان ضرر بخاطر اسلیپیج است. این کار یکی از روش‌های هوشمندانه برای تریدرهایی است که می‌دانند اسلیپیج چیست و از آن پیشگیری می‌کنند.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشید این است که منظور از افزایش کارمزد این نیست که به یکباره هزینه دو برابری برای انجام یک تراکنش بپردازید. شاید پرداخت ۰.۲۵ اتر بیشتر به عنوان کارمزد، مشکل شما را حل کند. بهتر است در مواقع ازدحام شبکه از ابزار اتر اسکن برای سنجش میانگین کارمزد استفاده کنید. بعد از آن مقدار کمی بالاتر از میانگین به عنوان کارمزد تراکنش خود انتخاب کنید و منتظر بمانید. برای اطلاعات بیشتر درباره روش کار با اتر اسکن، مقاله «اتر اسکن چیست» را مطالعه کنید.
2. از راهکارهای لایه دو استفاده کنید
پرداخت کارمزد بیشتر برای تراکنش به معنی افزایش هزینه‌هاست و همیشه صرفه اقتصادی ندارد. کاربران ایرانی هم که مجبور هستند هزینه‌ها را به صورت دلاری پرداخت کنند، نمی‌توانند بودجه اضافی برای افزایش کارمزد اختصاص دهند. این دسته از افراد بررسی می‌کنند سایر روش‌های فرار از اسلیپیج چیست.
با استفاده از راهکارهای لایه دو نه تنها نیازی نیست هزینه بیشتری برای انجام تراکنش بپردازید، بلکه می‌توانید تراکنش را با هزینه کم‌تر هم انجام دهید. در عین حال سرعت انجام تراکنش افزایش پیدا میکند و لغزش کم‌تر خواهد بود.
راهکارهای لایه دو زنجیره‌های کوچک‌تری هستند که به بلاکچین اصلی اتریوم متصلند. تراکنشها روی این زنجیره‌های کوچک‌تر پردازش می‌شود و بلوک‌ها ساخته می‌شوند. نتایج نهایی توسط نقل و انتقالات درون زنجیره‌ای به بلاکچین اتریوم منتقل و روی آن ذخیره می‌شود. راهکارهای لایه دو با حذف مرحله پردازش تراکنش روی بلاکچین اصلی، به حل مشکل مقیاس‌پذیری در زمان ازدحام کمک می‌کنند. در حال حاضر پولیگان (polygon)، آربیتروم (Arbitrum) و اپتیمیسم (Optimism) محبوب‌ترین پلتفرم‌هایی هستند که از راهکارهای لایه دو اتریوم استفاده می‌کنند.
3. برای تراکنش خود سطح تحمل لغزش تعیین کنید
زمانی که بدانید مفهوم اسلیپیج چیست، می‌توانید از قابلیت‌هایی که صرافیهای غیرمتمرکز برای کنترل آن در اختیارتان قرار داده‌اند، استفاده کنید. اکثر صرافیهای غیرمتمرکز از جمله یونی سواپ، قابلیت تنظیم سطح تحمل لغزش (Slippage Tolerance Level) دارند.
در این قسمت می‌توانید درصد اسلیپیج ی که می‌توانید تقبل کنید را مشخص کنید. در صورتی که نرخ اسلیپیج از آنچه شما تعیین کرده بودید، بیشتر شود تراکنش به صورت خودکار لغو خواهد شد. نکته مهمی که هنگام تعیین سطح تحمل اسلیپیج باید به آن توجه داشته باشید این است که حتی اگر تراکنش لغو شود، شما باز هم باید کارمزد شبکه را بپردازید. بنابراین اگر درصد خیلی پایینی برای لغزش تعیین کنید، احتمال اینکه تراکنش‌‌هایتان به صورت پی در پی لغو شوند و هزینه‌ای که برای کارمزد پرداخت کرده‌اید، چند بار هدر برود وجود خواهد داشت. بهتر است سطح تحمل لغزش را به گونه‌ای تعیین کنید که تراکنش در همان بار اول انجام شود و جز در مواقع اضطراری نیازی به لغو شدن نداشته باشد.
تریدرهای حرفه‌ای زمانی که تراکم شبکه بالاست و می‌دانند باید مدت زیادی برای تایید تراکنش منتظر بمانند، سطح تحمل slippage را روی پایین‌ترین حد ممکن تنظیم می‌کنند تا در تله لغزش گرفتار نشوند. اما آن‌ها می‌دانند ممکن است لغزش به نفع آن‌ها باشد و قیمت توکنی که قصد خرید آن را دارند، در زمان تایید تراکنش کاهش پیدا کرده باشد. در نتیجه زمانی که خطر ضرر وجود ندارد، سطح تحمل لغزش را روی مقادیر بالاتر تنظیم می‌کنند تا بتوانند از لغزش استخرهای نقدینگی سود به دست آورند.
4. تخمین بزنید نرخ اسلیپیج چیست و تراکنش های بزرگ خود را به تراکنش های کوچک تر تقسیم کنید
اگر قصد دارید در مواقع ازدحام شبکه یا نقدینگی پایین تراکنشهای بزرگ انجام دهید، بهتر است آن را به چند مرحله تقسیم کنید. این یک استراتژی هوشمندانه برای افرادی است که می‌دانند اسلیپیج چیست. نرخ لغزش در تراکنشهای بزرگ ضررهای بیشتری به دنبال دارد. به عنوان مثال اگر می‌خواهید صد اتر را جابجا کنید، ضرر ناشی از لغزش صد برابر زمانی است که یک اتر را جابجا می‌کنید.
تریدرهایی که از این روش استفاده می‌کنند، باید به شیوه‌ای هوشمندانه تراکنش‌هایشان را تقسیم کنند. زیرا شکستن یک تراکنش بزرگ به تراکنشهای کوچک‌تر به معنی پرداخت کارمزد بیشتر است. پس باید از این استراتژی به گونه‌ای استفاده کنید که بین مقداری که بخاطر فرار از لغزش حفظ می‌کنید و مقداری که بخاطر کارمزد چند بار تراکنش پرداخت می‌کنید، تعادل وجود داشته باشد. حتی گاهی اوقات بهتر است به جای این روش از متد اول استفاده کنید و با پرداخت کارمزد بیشتر، تراکنش را در زمان کوتاه‌تری تایید کنید.
بهترین موقعیت برای استفاده از راهکار چهارم کاهش ضرر ناشی از لغزش زمانی است که کارمزد تراکنشها در حداقل ممکن قرار دارد. برخی از تریدرها هم این راهکار را با راهکار دوم ترکیب می‌کنند؛ یعنی تراکنشهای کوچک‌ترشان را با استفاده از راهکارهای لایه دوم انجام می‌دهند تا کارمزد کم‌تری بپردازند. البته آن‌ها تنها صرافی‌هایی را در لایه دوم انتخاب می‌کنند که نقدینگی کافی داشته باشند و دوباره برایشان چالش اسلیپیج ایجاد نکنند.
کلام آخر
در این مقاله بررسی کردیم اسلیپیج چیست، چرا ایجاد می‌شود و چطور می‌توان از ضررهای ناشی از آن پیشگیری کرد. استراتژی‌هایی که برای پیشگیری از لغزش در معاملات صرافیهای غیرمتمرکز ارائه شد، ساده به نظر می‌رسند، اما باید هوشمندانه انجام شوند. تریدرهای حرفه‌ای حتی برای زمانبندی تراکنش‌هایشان و کارمزدی که برای آن می‌پردازند هم برنامه‌ریزی می‌کنند تا هزینه‌های ترید را به حداقل برسانند.
کارشناسان داموندمگ اطلاعات مختلف درباره بازار ارزهای دیجیتال و اصطلاحات مربوط به آن را به ساده‌ترین زبان ممکن توضیح می‌دهند. مطالب این مجله هم برای افراد تازه وارد و هم برای تریدرهای حرفه‌ای کاربرد دارد. با مطالعه روزانه مجله داموند دانش خود در زمینه ترید و بازار ارزهای دیجیتال را بروز نگه دارید و حرفه‌ای باشید.
FAQ
آیا اسلیپیج باعث از دست رفتن سرمایه در بازار ارزهای دیجیتال می‌شود؟
اگر تریدر بتواند ارز دیجیتال را با قیمت بالاتر بفروشد و در صرافی دیگر با قیمت پایین‌تر بخرد، سود میکند. اما اگر این فرایند برعکس شود، یعنی تریدری ارز دیجیتال را در صرافی ارزان‌تر بفروشد و در صرافی گران‌تر بخرد، ضرر میکند.
آیا تریدرها برای نرخ لغزش باید پولی پرداخت کنند؟
لغزش یکی از باگ‌های صرافیهای غیرمتمرکز است، اما به معنی ایجاد هزینه اضافی برای تریدرها نیست. تریدرها با هوشمندی می‌توانند از ضرر ناشی از اسلیپیج پیشگیری کنند و حتی از آن سود به دست آورند.
درصد اسلیپیج چیست؟
درصد لغزش نشان می‌دهد در صورت ایجاد لغزش در ارز دیجیتال مورد نظر شما، قیمتی که در نهایت خرید و فروش می‌کنید چقدر با قیمتی که هنگام ثبت درخواست تعیین کرده بودید، متفاوت خواهد بود.